Ich struktura jest bardzo estetyczna, a wysokie parametry techniczne pozwalają długie lata cieszyć się z pięknej i niezmiennej elewacji.
Budowa klinkierowych okładzin elewacyjnych
Klinkierowe okładziny elewacyjne, a dokładniej mówiąc ceramiczne cegły oraz kształtki elewacyjne, produkowane są z różnych rodzajów glin. Mogą być one szkliwione lub angobowane, co oznacza, że przed procesem wypalania pokrywa się je szlachetną glinką, która – podczas wypalania – nadaje kształtkom matowy wygląd. Kształtki oraz cegły klinkierowe mogą być drążone lub pełne. Różnią się one między sobą kształtem, kolorem, a także wymiarami.
Słów kilka o parametrach technicznych okładzin klinkierowych
Jak wspomnieliśmy na samym początku, okładziny klinkierowe mają bardzo wysokie właściwości techniczne. Oznacza to, że są niezwykle solidne i trwałe. Dzięki niewielkiej nasiąkliwości (około 6%) klinkier posiada wysoką odporność na niekorzystne warunki atmosferyczne (deszcz, śnieg itp.). Materiał ten jest odporny także na ogień oraz na przebarwienia powstałe na skutek działania promieni słonecznych.
Jak kupować okładzinę klinkierową?
Zanim zakupimy okładzinę klinkierową, ważne jest, aby dokładnie wymierzyć, ile będziemy jej potrzebować. Należy oczywiście zakupić materiał „na górkę”, jednakże najważniejsze jest to, aby w żadnym wypadku nie było go zbyt mało. Dlaczego? Specjaliści podkreślają, że kolejne dostawy produktu – mimo tej samej nazwy – mogą różnić się od siebie odcieniami. Dokupując produkt w późniejszym terminie istnieje ogromne ryzyko, że partia, z której kupowaliśmy klinkier już się skończyła. Dlatego też tak ważny jest jednorazowy zakup okładziny.
Jak przechowywać klinkier na placu budowy?
Zakupiony klinkier, który przeznaczymy na wyłożenie elewacji, musi być odpowiednio przechowywany na placu budowy, by nie stracił swoich właściwości, aby się nie odkształcił oraz by nie utracił naturalnego koloru. Dlatego też na placu budowy cegły oraz kształtki należy odpowiednio zabezpieczyć przed negatywnym wpływam wilgoci oraz przed zabrudzeniem. Fachowcy radzą wyłożyć materiał na palety, a następnie przykryć go folią.
Zanim zaczniemy prace
Zanim zaczniemy prace nad zabudową z kształtek oraz cegieł klinkierowych, realnie oceńmy nasze umiejętności. Jeśli nie czujemy się dobrze w budowlance, odpuśćmy sobie samodzielne zmagania. By uniknąć niepotrzebnych błędów oraz niepotrzebnego wydawania pieniędzy, najlepiej od razu zatrudnić fachowców, którzy mają doświadczenie w pracy z klinkierem. Miejmy świadomość, że klinkier to materiał stosunkowo kosztowny, a popełnione przy jego wykładaniu błędy są niezwykle trudne, a często wręcz niemożliwe, do usunięcia. Ważne jest również, by podczas prac z klinkierem przestrzegać pewnych zasad prawidłowego murowania. W tym celu potrzebne będzie nie tylko doświadczenie fachowców, ale również przygotowanie odpowiednich narzędzi. Dlatego też podczas prac nie może zabraknąć:
- kielni do nakładania zaprawy,
- spoinówki, czyli kielni do spoin (długa kielnia do poziomych, krótka kielnia do pionowych,
- łat pionowych,
- sznurka murarskiego z dwoma klockami mocującymi,
- poziomicy,
- młotka murarskiego,
- ołówka,
- miarki,
- metrówki,
- szczotki murarskiej,
- gąbki do usuwania zabrudzeń,
- listewek o przekroju kwadratu o boku równym wysokości spoiny.
Zaprawy do klinkieru
Zaprawy do klinkieru dostępne są na rynku w postaci suchych mieszanek, które łączy się z odpowiednią ilością wody tuż przed rozpoczęciem praz. Podczas mieszania należy ściśle stosować się do zaleceń producenta. Do murowania klinkieru stosuje się specjalnie przeznaczone do tego zaprawy. Od standardowych mieszanek różnią się one tym, że są pozbawione tych składników, które prowadzą do powstania wykwitów oraz białych plam na powierzchni okładzin. Na ich miejsce dodano minerał pochodzenia wulkanicznego, tzw. tras. Jego działanie polega na związaniu przez niego związków wapnia na etapie wysychania zaprawy. Poza tym tran ma właściwości uszczelniające, które zapobiegają rozchodzeniu się soli po powierzchni zaprawy.
O czym trzeba pamiętać podczas wznoszenia muru z cegły klinkierowej oraz podczas spoinowania?
- Nie prowadzimy prac podczas deszczu, mrozu oraz podczas niekorzystnych prognoz pogodowych.
- Prace zaczynamy od określenia początku oraz końca murowanej elewacji. Robimy to za pomocą starannego umocowania i wypionowania dwóch łat. Następnie zaznaczamy na nich średnie wysokości warstw (wysokość cegły + wysokość spoiny).
- Pierwszą warstwę cegieł układamy na sucho, co pozwoli nam właściwie rozplanować spoiny pionowe.
- Murujemy pełnymi warstwami, wg średniej wysokości warstw zaznaczonej na łacie; kolejne warstwy stawiamy do sznurka wypoziomowanego na łatach.
- Podczas murowania najlepiej mieszać cegły z kilku palet.
- Po postawieniu elewacji powierzchnię należy dokładnie oczyścić z resztek zaprawy.
- Następnie zaczynamy fugowanie; spoinowanie rozpoczyna się od góry do doły, począwszy od spoin poziomych, skończywszy na spoinach pionowych.
- Na koniec czyścimy powierzchnię elewacji szczotką murarską.
- Zaleca się również zaimpregnowanie powierzchni elewacji odpowiednio przeznaczonym do tego środkiem.
